Jak wybrać dystanse do zbrojenia?

Dystanse do zbrojenia mają na celu zminimalizowanie kontaktu konstrukcji stalowej z szalunkiem. Dzięki nim beton może swobodnie dostać się do każdego miejsca tworzonej konstrukcji, a samo zbrojenie nie przemieszcza się w trakcie prac, co skutkuje uzyskaniem odpowiedniej grubości otuliny prętów zbrojeniowych. Chociaż w gotowym elemencie nie są (i nie powinny!) być one widoczne, muszą spełniać szereg wymagań: być odporne na zmiany temperatur, środki chemiczne, cechować się nienasiąkliwością i nie odkształcać się.

Z czego produkuje się dystanse do zbrojeń?

Dystanse do zbrojenia produkowane są z różnych surowców. Modele z tworzywa pozwalają na lepszą precyzję ich montażu dzięki dodatkowym zaciskom, charakteryzuje je też stosunkowo rozbudowana konstrukcja, powodująca lepsze wiązanie w betonie. Wiąże się to z ich nieco wyższą ceną. Dystanse betonowe (tzw. podkładki) są najchętniej wybieranym typem przez ekipy budowlane. Cechują się wyjątkową trwałością, wytrzymałością, a do tego — ognioodpornością. Na budowach używa się też dystansów metalowych, tzw. liniowych. Wykorzystuje się je w drugiej fazie do podparcia zbrojenia górnego.

Budowa i przeznaczenie dystansów zbrojeniowych

Dystanse do zbrojeń dobiera się pod kątem ich kształtów i przeznaczenia. Jak łatwo można się domyślić, do konstrukcji o dużym obciążeniu wykorzystuje się dystanse betonowe o wzmocnionej (np. włóknem szklanym) budowie. Przy zbrojeniu pionów dobrze sprawdzają się dystanse w formie kości lub gwiazdek, a poziomów: klocki, listwy czy baryłki. Szczególnego traktowania wymagają podłoża miękkie, podatne na zniszczenie przez zagłębianie się podkładki. Dlatego w ich przypadku zaleca się korzystanie z elementów o dużej powierzchni podstawy.

Wróć